Nekromancja

Nekromancja to forma praktyk magicznych, w której czarujący nekromanta przyzywa duchy zmarłych w celu poznania prawdopodobnych wersji przyszłości lub w celach własnych, np. usług. Słowo nekromancja pochodzi od greckiego νεκρός nekrós – „martwy” oraz μαντεία – „wróżyć”.

Tego typu praktyka została opisana i zakazana już w Biblii: Nie zwracajcie się do mediów spirytystycznych i nie radźcie się tych, którzy trudnią się przepowiadaniem wydarzeń. Odstępczy król Izraela, Saul, udał się do takiej wróżki, aby wywołać zmarłego proroka Samuela. Także w świecie grecko-rzymskim praktykowano nekromancję. Najbardziej znaną fabułę związaną z nekromancją znajdujemy u Owidiusza, który opisał wywołanie Eurydyki przez jej męża, Orfeusza. W tego typu praktyki uwikłane były osoby z najwyższych sfer:

W literaturze fantasy nekromancją nazywa się również dziedzinę magii, polegającą na ożywianiu zwłok lub szczątków ludzkich. Za szczytowe osiągnięcie tak pojętej nekromancji uważany jest dający swoistą nieśmiertelność proces transformacji nekromanty w licza, podczas którego nekromanta umiera, lecz zostaje własną magią przywrócony do funkcjonowania jako nieumarły.