Mag

Magami nazywa się kapłanów czy mędrców elamickich, chaldejskich, medyjskich i babilońskich zajmujących się astrologią, magią i alchemią, a także kapłanów zaratusztriańskich: strażników ognia świątynnego, nauczycieli, autorów hymnów świątynnych i arcykapłanów. W okresie hellenistycznym zaczęto tak tytułować samego Zaratusztrę.

Najwcześniejsze znane użycie słowa mag, maguš znajduje się w trójjęzycznej Inskrypcji z Behistun Dariusza I Wielkiego. Podobny termin pojawia się też w tekstach Awesty, świętej księgi zaratusztrianizmu, jako hapax legomenon: moghu.tbiš, co oznacza „wrogi wobec moghu ”, gdzie moghu nie znaczy „mag”, ale raczej „członek plemienia. Herodot wspomina o medyjskich mędrcach zarówno w odniesieniu do ludu, jak i w stosunku do kasty kapłanów Medów i Persów, u których funkcja ta była dziedziczna. Magowie odgrywali znaczącą rolę na dworze króla Medów Astyagesa, który zatrudniał ich jako „doradców i tłumaczy snów”.

W tym znaczeniu słowo to upowszechnione zostało w całej wschodniej części regionu Morza Śródziemnego i Azji Zachodniej aż do późnej starożytności. To pojęcie zmieszało się ze starszym greckim słowem goēs, określającym praktykującego magię, w tym astronomię, astrologię, alchemię i inne formy ezoterycznej wiedzy, umiejętności. Skojarzenie to było wynikiem hellenistycznej fascynacji dziełami pseudoepigraficznymi pisarzy greckich takich jak Pseudo – Zoroaster, Pseudo – Hystaspes, Pseudo – Ostanes, którzy byli postrzegani przez Greków jako chaldejscy założyciele stowarzyszenia mędrców, nauczycieli i wynalazców astrologii, jak i magii. Agatiasz pisał o nim jako o nauczycielu: „Zoroaster był ich nauczycielem i wprowadził rytuały magów; zastąpił ich pierwotny kult wielkimi i skomplikowanymi doktrynami . Ta grecka interpretacja wpłynęła także na współczesne znaczenie słów „magia” i „magik”.

W średnioperskim słowo magu-paiti pochodzące ze zbitki dwóch słów awestyjskich przekształciło się w słowo mobed / mobad oznaczające kapłana zaratusztriańskiego. Dhalla twierdzi, że było to nieprzypadkowe i zamierzone przez kapłanów sasanidzkich odejście od klasowej nazwy kapłana atravan, w celu wskrzeszenia tradycji medyjskiego znaczenia słowa mag w połączeniu ze słowem nauczyciel.